Jeugdzondes, in mijn ogen het woord dat te vaak en te snel gebruikt wordt. We hebben allemaal weleens iets mis gedaan toen we klein waren, het ene al wat groter dan het andere. Ik heb vast ook wel eens een pakje kauwgom “per ongeluk” meegenomen, maar ach laat een kind jong zijn. Laten we ook wel eerlijk zijn dat er andere dingen gebeuren ook. Brievenbussen in brand steken, spiegels van auto’s vakkundig naar de grond trappen en ga zo maar door, dat is toch gewoon crimineel! Een pakje kauwgom minder is geen drama en kost hooguit 0,20 euro, maar die criminaliteit laat sporen achter. Sporen die niet zomaar uit te wissen zijn. Ik vraag me dan af of we dan nog steeds mogen zeggen: “Ach laat mijn kind toch jong zijn!” Inderdaad een kind moet een jeugd hebben, dus schets ik voor de vergeetachtige ouders wat jeugdigheid is:

08:00 stormt mama of papa schreeuwend de kamer binnen want je hebt nog maar een half uur om op school te komen. Als je eerste been het bed verlaat hoor je het andere schreeuwen: “Haal het niet in je hoofd! Ik blijf liggen!” Je zet door en voor je het beseft kreeg je een boterham door je keel gepropt en zit je in de auto naar school toe.

8:30 en 15:30 lijkt nog een heel jaar weg want besef van de tijd dat kennen we niet. Vooraan staat die leerkracht iets over cijfers te vertellen maar ach wat kan het jou toch allemaal schelen. Je droomt weg en denkt aan welke smoes je straks zal gebruiken om onder je huiswerk uit te komen. De klok tikt verder en dan klinkt het verlossende geluid van de bel. (Een geluid dat iedereen altijd onthoud als één van de mooiste uit je jeugd!) Je trekt snel je jas aan, gooit je tas over je schouder en gooit je stoel richting tafel. Zelfs voor je kleine beentjes lijken de trappen nu niets in vergelijking met deze ochtend. In de auto vraagt je moeder al vrij snel: “ Heb je huiswerk?” Hier had je op gewacht. Trots zeg je: “Ja maar dat heb ik al gemaakt tijdens de pauze!” Je kijkt recht in de ogen van de achteruitkijkspiegel. Ze lijkt het te aanvaarden! Thuis aangekomen doe je meteen je slechte broek aan en vlieg je de tuin in. Na het eten kijk je nog even naar de voorbij komende hondjes in tik tak en hoop je steeds dat het schaap er weer is aan het van deze aflevering. Het boek van tik tak slaat dicht en je weet dat het bedtijd is. Je onderneemt de laatste pogingen om ook dat nog even tegen te gaan maar tevergeefs.

Dat is jeugd, so cut the crap! Verwijder al de nare dingen van je usb-stick en vervang ze door je mooiste childhood memory!

–KC–